Productie van de 3D mondstukken

Op dit moment gebruiken we voor de productie van de mondstukken de Bambulab P1S printers. Die zijn snel en heel nauwkeurig. 
Als materiaal gebruiken we diverse typen filament, maar meestal is dat een PLA variant. Dat is hard en de printers kunnen daar nauwkeurig mee werken en het materiaal vervormt niet tijdens het afkoelen.

In de video hierboven wordt een Ottolink remake geprint. Een mondstuk met dezelfde parameters als een beschadigde Otto Link Supertonemaster. Remakes worden standaard geprint met rood/zwart filament.

In de video hierboven wordt een contra bas klarinet mondstuk geprint. Dat is een van de type instrumenten waarvoor maar weinig mondstukken beschikbaar zijn. We kunnen mondstukken op recept maken. Zeg het maar!
De eigen ontwerpen printen we standaard in donker blauw.

Een 3D printer print in feite 2-dimensionale laagjes die bovenop elkaar worden gestapeld. De laagdikte moet heel klein zijn om een nauwkeurig mondstuk op te leveren. Bij de printers die wij gebruiken is de kleinste laagdikte 0.08 mm. Daarmee krijgen we voldoende nauwkeurigheid voor een vlakke tafel en een gedetailleerde tip. Voor een gemiddeld mondstuk moet de printer dan wel 1250 lagen printen.

Na het printen bewerken we de mondstukken nog met de hand. We vlakken de tafel op een wetsteen en verwijderen heel voorzichtig nog wat onregelmatigheden op de tip.

Gezondheidrisico's?

Er wordt wel eens gewaarschuwd voor gezondheidsrisico's van 3D geprinte mondstukken. in principe kunnen er in de print microscopisch kleine ruimtes voorkomen waarin zich speeksel kan ophopen waarin dat bacterie ontwikkeling mogelijk is. In theorie is dat zo. Maar als je als saxofonist op en oud riet speelt dan heb je altijd al te maken met een object waarin datzelfde kan gebeuren. In principe zou je je mondstuk net als je riet regelmatig moeten ontsmetten met alcohol. Dat is ons advies dan ook bij het gebruik van onze mondstukken.